Bezoek Timon

Verslag bezoek wijkdiaconie Deta-Opstandingskerk aan huize Timon

Door Janny Krol en Jaco Zuurmond.

7 Oktober 2010.

De Diaconie is er voor mensen in Enschede. De opdracht van de Diakonie is dat ze naar mensen kijkt met soms net iets meer oog voor bijzondere omstandigheden. Kan de Diaconie dan iets betekenen? Daarom is de wijkdiaconie in oktober 2010 op bezoek gegaan bij Huize Timon aan het Walhofsplein. Hoe gaat het met het imonhuis en zijn bewoners?

We worden plezierig ontvangen in de grote gezamenlijke woonkeuken, met koffie en koek, zoals een goede buur dat doet. Henriëtte Barneveld, Geert Lassche, en even later Marjan Schoenmaker vertellen hun verhaal.

Het Timonhuis is een bijzondere vorm van begeleid wonen. In het huis wonen zogenaamde ‘kernbewoners’ en ‘meewoners’ samen. De kernbewoners zijn de vaste bewoners van het huis: gezinnen met kinderen, paren en alleengaanden. Meewoners zijn jongeren tussen de 18 en 30 jaar, voor wie het om verschillende redenen goed is om een tijdje in een beschermde omgeving te wonen, om daar sterker te worden in zelfstandigheid en zelfredzaamheid. Het Timonhuis is dan zo’n veilige omgeving waar je niet meteen wordt afgestraft als er een keer iets misgaat. 

Alle bewoners, kern- en mee-woners, hebben een eigen woning of appartement. In de gang of op de galerij kom je elkaar echter vaak tegen. Daarnaast delen alle bewoners een gemeenschappelijke keuken. Ook de kernbewoners eten daar twee of drie keer in de week mee, en drinken er met regelmaat koffie. Het doel is dat je vooral goede buren bent voor elkaar. Als vanzelf geef je als kernbewoners zo aandacht aan meewoners, én aan elkaar. “Het is mooi om te ontdekken hoe je deze gezamenlijkheid meer en meer integreert in je leven. Het wordt steeds gewoner. Nu heb ik hier in de grote keuken gekookt, anders had ik thuis gekookt. Het huis draait gewoon. En je kunt gewoon wat geven. Iedereen heeft wat te geven. Ieder doet het op z’n eigen manier.” Gaandeweg ontstaat vanzelf een band tussen de bewoners: samen maak je afspraken over koken, eten en onderhoud van gezamenlijke dingen als keuken, sanitair en tuin. Eens in de maand wordt er gezamenlijk vergaderd. En eens in de maand wordt er gezamenlijk geklust.

Kernbewoners zijn géén hulpverleners. Alle eventueel benodigde hulpverlening voor de meewoners komt van buiten het huis. Wel heeft elke meewoner een vaste begeleider in de kernbewonersgroep. Kernbewoners ontvangen één keer per jaar een training van Stichting Timon. Want het is natuurlijk wel heel bijzonder: met zo veel verschillende mensen toch behoorlijk intens samenleven.

En hoe gaat het nu met het Timonhuis? Kortgezegd, het gaat bijzonder goed met het Timonhuis. De opstartfase is echt voorbij. Verschillende meewoners hebben het meewoontraject inmiddels doorlopen en leven nu zelfstandig. Dat betekent wél elke keer ‘afscheid nemen’, met alle moeite van dien - maar het doet ook goed om te zien dat de Timon-methode werkt. Wel is de bekendheid van het Timonhuis in de regio nog niet optimaal, waardoor na vertrek van een meewoner het vrijgekomen appartement soms iets langer leeg staat dan gewenst.

Onlangs is één van de eerste kernbewoners verhuist. De groep heeft toen besloten om die kernwoning om te bouwen tot twee meewoner-appartementen. Daarmee heeft het Timonhuis nu plaats voor zes meewoners. Zó goed gaat het dus!

En wat kan de Diaconie voor Timon betekenen? Via de landelijke stichting Timon kunnen giften worden gedaan met bestemming Enschede. Af en toe hebben we echt extra kosten. Leegstand kost geld, en zo ook de ombouw naar twee nieuwe meewoner-appartementen. Ook kent de landelijke stichting Timon een ruim toelatingsbeleid. Voor ‘indicatie’ door de overheid is openheid nodig. En soms is juist die openheid voor onze jongeren te veel
gevraagd. Gelukkig heeft Timon dan de middelen om even ruimer te denken en flexibeler te handelen dan de ‘indicatie’. Af en toe organiseren we een gezamenlijk weekend voor kernbewoners en meewoners. Soms komt het goed uit als we een meewoner zo’n weekend gewoon aan kunnen bieden…